Vasil Tabaku: POEZI PËR KOSOVËN

TË  PUTH KOSOVA IME

 

E dua Kosovën
E dua

dhimbjen e sajë prej guri
E dua

driten  prej ënderrash
Ndërsa buron

mbi shpresën tonë të përgjakur...
Kosovë,

ti dashuria dhe dhimbja ime
praj ajri, drite dhe qiejesh,

hedhur mbi supet e mi
si balada zjarri .

Kosovë
ti dashuria

dhimbja ime prej shiu
dhe rrufeshë përveluese.

Mbi malet e bardhë
si aedë popullor.

 ku këga mbetet lart

si një aureolë dielli
Të puth Kosova ime
Ti zemra ime.

Dashuria ime.

Dhimbja ime
Malli im,

Mëngjesi,

mesdita

dhe mbrëmja ime e fundit....

 

Tirane   mars 2008

 

 

Përtej vdekjes

Kosova ime

Unë pash 

Si digjej fjala

Zjarret të ngrinin në horizont

Si diej  të ftohtë akulli

Zërat e akullt ecin në rrugë

Statujat e munguara

midis njerëzve statuja.

Bota

Lexonte heshtjen

Me zë të lart…

Me buzëqeshjen ndër duar

Kosova

Me varret më të bukur se shtëpitë,

Mermerit ngadale..

Ju të vdekur të gjallë

Për ku nxitoni?

Përtej vdekjes

Matan jetës

Kush mund t!ju presë…?

Nga vini ju të gjallëvdekur

Me ecjen

 e thyer, me fjalën e vrarë

Ju të vdekur të gjallë

Mbështjellë me qefinin e heshtjes sonë?

 

Prishtine  korrik, 2008

 

 

 

Bashkëkohore

Vështroj zogun

si digjet i dehur

në këngën e vet

Ndër duar

mbaj rruzujt përvëlues të lotëve…

Kam fjetur

në shtratin e dhimbjes

mbi xhamat e thyer të heshtjes…

KOSOVA për mua

ende mbetet një fjalë e palexuar…

Eshte ende e palexuar dhimbja fisnike

Dhe  emrat e martireve te KOSOVËS

Të palexuar janë

Zërat e fëmijëve në  agun I lirisë

Është ende i palexuar

Zjarri i shpirtit te KOSOVËS…

   

Janar  2009

 

 

 

 

Baladë Kosovare

 

Shpirti im

n jë tufë zjarresh

nëpër muzgun e trishtuar.

Zog i vrarë

regëtinë

zemra e kafshuar…

KOSOVË

Kaprollja e bukur e BALLKANIT,

për ty

dhe tërë errësirsn tënde

Kam në dorë

një qiri të ndezur.

Digjen gishtat e mi

ndizen shpresat…

Mbase ndrijnë ca çaste…

 

 

 

Ajkuna vajton Omerin

   

Shtator heshtjeje

Kam ndalur

Mbi bjehsket e KOSOVES …

Mbi qerpikët  e gjatë

Hëna

Ka mbetur si krah pëllumbi  

Ngatërruar nëpër degë…

 

Poshtë degëve lëvizëse

Bie shi…

Me retë e zeza 

Ka mbështjellë flokët e bukura,

me një copë qiell

Ajkuna  

Fshin lotët  e derdhur për Omerin

 

Vetëtimat

Ka varur në qafë

Me yjet si gurë të çmuar.

 

Dhimbja

Malet ka mbuluar tej e ndanë

E sinqertë si dëbora

E ftohtë si bryma…

   

Gjakove , shtator 2009