Shkurte Nekaj: Erdha Kosove

 

Erdha Kosove

Permes qiellit krahapur po vij tek ti
Me prit Kosove qe ta shuaj mallin
Hape krahet te te marr ne gji
Ia nderro emrin ketij mergimtari

Kosove ti njoh dhimbjet
Dheun qe ujite me gjak
Ti njoh lotet Kosove
Qe jam mbytur ne ta si n’dete

Erdha Kosove,ne prehrin tend nene
Une jetim pa ty brigjeve te botes
Bredh I vetmuar si dallge e trazuar
Vetem ne gjirin tend jeta ka kuptim

U ktheva Kosove te gjej streh ne rruget qe u rrita
Rrugicave qe u fshihja ne lojrat e femijerise
Ne luadhe ku keputesha lule per festen e nenes
Kthehem sot ne prehrin e saj qe dikur dhumshem lamtumire I thash

Erdha Kosove ne kete stine te darsmave
Nga skajet e botes ku stinet s’nderrohen kurre
Erdha Kosove si nje zog shtegtar
Qe shetit boten me zemer te vrar,e zemren ka tek ti.

Istog 12.07.2013

Hyqmet Hasko: Erdha tek ti Kosovë

ERDHA TEK TI KOSOVË NE TREKEBDESHIN PAQESOR.

Gjithmonë kam ëndërruar me mendje dhe me shpirt,
ta njihja hartën e trupit tende te shumëvuajtur Kosovë,
për lirinë tende zemra më ndizej flakë e syri shkrepte dritë,
po për shumë vite nuk ta fali askush, me lumenj gjaku e fitove.

Perden e hekurt të shkjajve dhe të pandershmes Evropë,
me grushtin e shpirtit dhe me flakërime zemre e copëtove,
që të vinte liria për ty vesoi dhe qielli e derdhi shumë lot,
për ata që jetën s’e kursyen, po u flijuan për këtë copë tokë.

Unë sot erdha tek ti Kosovë, në trekëndëshin paqësor,
në këtë vend begatie, ku vetë zoti me gjithë shpirt e bekoi,
dhe vargjet shpirtërore me ndizen si tufë me meteorë,
për këtë tokë që poezinë e shpirtit flakërim ma kërkoi.

Erdha tek ti, Kosovë, siç vjen biri te nëna e shumëvuajtur,
dhuratë të solla këtë poezi me vargjet mjaltë të shpirtit tim,
dhe një flamur kombëtar ta vendos mbi ballin tënd të bukur,
t’i qëndrojë krenarisht kombit që shpirtërisht s’pati kurrë copëtim.

Bilal Xhaferri: KOSOVA

Bilal Xhaferri

KOSOVA

Kosova
Me ndarje dhe nenndarje gjeografike
Me ndarje dhe nenndarje historike
Kosova
Qe nga ujrat e kulluara te Ohrit
Deri ne erresiren e minierave te Mitrovices
Qe nga brigjet e kaltra te Ulqinit
Deri ne Qelekullen e ne fushen e Nishit
Kosova
Fushe e begatshme me fruta e grunore
Qe bie ere pranveres e tera lule molle
Kosova me male kreshnike
Male te zhveshur me pisha e bredhishte
Qe e rrahin qiellin me krahe shqipesh
Qe e dehin diellin me arome rreshire
Qe e ndezin qiellin me zbardhellime debore
Kosova
Krahine shqiptare qe ne fillim te saj
Toke e Manastirit
E Prizerenit
E Plaves dhe e Gucise
Toke e legjendave legjendare te Gjergj Elez Alise
Kosova
Legjende e mbetur ne rrugekryq te historise
Kosova
Gjithnje ashtu si gjithnje
Me dhem te shternguar e me shpirt nder dhembe
Kosova
Ku shqiptaret flasin nje gjuhe dhe degjojne dy gjuhe
Kosova gjithnje ashtu.

Vasil Tabaku: POEZI PËR KOSOVËN

TË  PUTH KOSOVA IME

 

E dua Kosovën
E dua

dhimbjen e sajë prej guri
E dua

driten  prej ënderrash
Ndërsa buron

mbi shpresën tonë të përgjakur...
Kosovë,

ti dashuria dhe dhimbja ime
praj ajri, drite dhe qiejesh,

hedhur mbi supet e mi
si balada zjarri .

Kosovë
ti dashuria

dhimbja ime prej shiu
dhe rrufeshë përveluese.

Mbi malet e bardhë
si aedë popullor.

 ku këga mbetet lart

si një aureolë dielli
Të puth Kosova ime
Ti zemra ime.

Dashuria ime.

Dhimbja ime
Malli im,

Mëngjesi,

mesdita

dhe mbrëmja ime e fundit....

 

Tirane   mars 2008

 

 

Përtej vdekjes

Kosova ime

Unë pash 

Si digjej fjala

Zjarret të ngrinin në horizont

Si diej  të ftohtë akulli

Zërat e akullt ecin në rrugë

Statujat e munguara

midis njerëzve statuja.

Bota

Lexonte heshtjen

Me zë të lart…

Me buzëqeshjen ndër duar

Kosova

Me varret më të bukur se shtëpitë,

Mermerit ngadale..

Ju të vdekur të gjallë

Për ku nxitoni?

Përtej vdekjes

Matan jetës

Kush mund t!ju presë…?

Nga vini ju të gjallëvdekur

Me ecjen

 e thyer, me fjalën e vrarë

Ju të vdekur të gjallë

Mbështjellë me qefinin e heshtjes sonë?

 

Prishtine  korrik, 2008

 

 

 

Bashkëkohore

Vështroj zogun

si digjet i dehur

në këngën e vet

Ndër duar

mbaj rruzujt përvëlues të lotëve…

Kam fjetur

në shtratin e dhimbjes

mbi xhamat e thyer të heshtjes…

KOSOVA për mua

ende mbetet një fjalë e palexuar…

Eshte ende e palexuar dhimbja fisnike

Dhe  emrat e martireve te KOSOVËS

Të palexuar janë

Zërat e fëmijëve në  agun I lirisë

Është ende i palexuar

Zjarri i shpirtit te KOSOVËS…

   

Janar  2009

 

 

 

 

Baladë Kosovare

 

Shpirti im

n jë tufë zjarresh

nëpër muzgun e trishtuar.

Zog i vrarë

regëtinë

zemra e kafshuar…

KOSOVË

Kaprollja e bukur e BALLKANIT,

për ty

dhe tërë errësirsn tënde

Kam në dorë

një qiri të ndezur.

Digjen gishtat e mi

ndizen shpresat…

Mbase ndrijnë ca çaste…

 

 

 

Ajkuna vajton Omerin

   

Shtator heshtjeje

Kam ndalur

Mbi bjehsket e KOSOVES …

Mbi qerpikët  e gjatë

Hëna

Ka mbetur si krah pëllumbi  

Ngatërruar nëpër degë…

 

Poshtë degëve lëvizëse

Bie shi…

Me retë e zeza 

Ka mbështjellë flokët e bukura,

me një copë qiell

Ajkuna  

Fshin lotët  e derdhur për Omerin

 

Vetëtimat

Ka varur në qafë

Me yjet si gurë të çmuar.

 

Dhimbja

Malet ka mbuluar tej e ndanë

E sinqertë si dëbora

E ftohtë si bryma…

   

Gjakove , shtator 2009

Vasil Marku: JAM SHPIRTI KOSOVAR

 Jam shpirti kosovar

Kah dera vjen butsia e trokitjeve të mikut
rrahja e krahve të zogjve lajmtarë
kangt e zgjimit , shtojzovallet e andrrave
e hungrimat e qenve per pesë paré...

kah dera e zemres Kosoves i lshoj za:
O, shko drejtë diellit hej martire e vjeter
lerma kurmin e nxehtë, në rreke gjakut
le ta skuqin dejve amanetin tim në leter...

kah mbasshpina vjen dhe hasmi sydjegtë
bash si zezonë e reve permbi Sharr
nse mi shkrumon djepat si kingja të pjekun
prap shpirtin jo s’mund t'ma vras' as deri n'varr.

Se un jam si ai lisi i vjeter n'shteg t'oborrit
E s'jam veç nji Adem a nan Terezë
Jam shpirti kosovar që i prij kombit
Jam pishtar që digjem per bashkim, se kam shpresë...

Xhemajl Rudi: KOSOVË

 

Kosovë

 E tera je dashuri
ne silueten tende jane syte e fshehur
eshte malli yt
endrrat e tua te fjetuna qe e presin zgjimin
 ne ty eshte nje zemer e madhe sa deti
nje kenge sa koha jote e arte
qe ece jehonave te blerta e te purputa te henes
kur dele ne mbremjet e kthjelleta
Ti je dashuri e heshtur
ne silueten tende gufon vrulli pa u ndi
dhe pikon ne syte e tu dashuria si te honi i erresires
kur shket nej vese
ku ndrite nje shprese
ku ndegjohet nje za
dhe nje kenge ku fillon me u ndi
dhe pershperitin zogjte neper deget e gjelberta
dhe ne qerpike
rrjedh nje deshire e re, dhe shket syve te tu, nje ndjesi e thelle

Ymer Nurka: KOSOVË

 

KOSOVË...!

 

(me rastin e 5 vjetorit te pavaresise)

Kurrë më të kuqe, se sot nuk të kam parë Kosovë...
Me dritë shpirtrash, që treten si qirinj...
Mbi shandanë zemrash të ngritur gjer në qiell,
E tej horizontesh të hapura të lirisë.
Shpresa thërret ,
Thërret e buçet :
-Qëndro Burrnesh!
Qëndro!

Se gjiri yt, paska mëkuar legjenda ndër mote,
Se gjaku yt, rinon e freskon çdo ëndërr...
Se zëri yt, ka forcën e gjithë kambanareve të Botës,
O bija e vogël e Globit të plakur,
Ti je aq e vogël, sa një gradë gjenerali,
Ti je aq e madhe, sa vetë pëllëmba e Zotit ...

Oh sinorët e tu, veç shënjtërohen nga plagët,
Oh këmbët e tua, nuk janë më të kërthinjta,
Ti rend e mëvetshme, me krahë të kaltër,
Përshëndetur nga kohrat, me pëllëmbë të zhuritura
Me kore zërash ritmikë, si troku i kuajve të largët...

Flamuri yt i kthjellët, bërë një me qiellin,
I vetmi ai, që mund të valvitet me frymë heronjsh,
I vetmi ai që çohet lart sapo ndjen tingujt e himnit,
I vetmi ai, pret vargjet t'i shkruhen me dritën e Diellit...
I vetmi ai, që shtërngohet nga duar dragojsh...
I vetmi ai, që ende rrëqethet nga duhmat e dimrit...

Jo Kosovë! Ti nuk je me tokë, si gjithë dherat e tjerë,
Tek poret e tua, nuk ndahen më thërmijat e baltës,
Nga rruazat e gjakut, që rrjedh nëpër deje,
Një të janë bërë plisat me plagët...
Erërat e tua, nuk janë më, si gjithe erërat që vërtiten,
Ato janë dihatja e shpirtrave, me sy të pa fjetun,
Gjysëm të gjallë nën dhe përpëliten.,
Me buzë të mekun dhe kurm të pa tretun,

Bëji të besojnë, se ke dalë në dritën e agut....
Me lajmëtarët, që çove tej pragut...!

Haxhi Muhaxheri: KOSOVËS

 

KOSOVËS

 

Emrin lakuar ta kanë ndër shekuj
pritë të zinin keqas djalli e i biri
Po ti stuhive u bëje ball
Me lutjen për të madhin
Për atë bimë dardane
Këngën e mortit ktheve në këngë lavdie
Kosova ime diell (i)lirie

 

Maj 2011